Ida Wierenga is bijna 30 jaar aan de molen verbonden. Ze is er dag en nacht mee bezig en weet van geen ophouden. Ze is de vijftig gepasseerd, maar heeft nog steeds de energie van een jong dartel veulen. Ze is altijd goedlachs en heeft een stevig postuur. Ze is een rasechte Groningse. Ze is geboren in Heuvelderij, een klein streekje bij de Oostpolderdijk. Ze heeft een groot deel van haar leven in de schaduw van Goliath doorgebracht. Ida’s vader was boerenarbeider en had zelf een klein boerderijtje met 81 rauw land(nog geen hectare). Er waren twee koeien en twee zogenaamde hokkelingen. In 1953 ging hij werken bij Rijkswaterstaat. Bij de stormvloed in dat jaar heeft hij wacht gelopen op de zeedijk. De Emmapolder stroomde vol, maar de Eemspolder bleef gespaard.
Op 12 jarige leeftijd ging ze naar de Huishoudschool, omdat ze in betrekking gaan niet zag zitten. Op een later tijdstip ging ze mensen verplegen en in 1969 vond ze de man van haar dromen. De natuur trok en Ida volgde een opleiding voor vrijwillig molenaar. In 1987 deed ze in Zeerijp examen en slaagde. Ida’s tomeloze inzet zorgde voor veel geld om de molen te kunnen restaureren. “Voor een geeltje wordt de Goliath weer een juweeltje!” Een gevleugelde uitspraak, maar het lukte haar wel. In 1994 werd de molen voorzien van een nieuwe rietkap.
Ida is bijna elke middag bij de molen. Drie poezen houden haar gezelschap. Behalve het molenwerk doet ze ook de Ruige Route erbij.
Eind 2018 heeft Ida haar molenaarsdiploma watermolenaar behaald, een nieuwe mijlpaal!